තමා ගැන දුක් තැවුල් ගන්නා 'පිටස්තරයා', 2007 වසරේදී 'මතක පිළිරැව්' පළ කරන විට අමුතු මිනිහෙක් වී ද? ‘මතක පිළිරැව්’ හි මුල් ම රචනය 'කවියා'යන සිරසින් ලියවුණේ ය. කවියා තමා ගැන මෙසේ තෙපලයි:
ලොව දස අත විසිරී ඇති
සුදු කළු වූ මිනිසුන් සැම
ලේ නෑයන් වූ මා හට
පව් පිය නෑයන් කුමට ද?
සුදු කළු වූ මිනිසුන් හැම ලේ නෑයන් බවට පත් වූ විට, මව් පිය නෑයන් කුමටදැයි කවියා විමසයි. ඒ රචනය ලියා ඇත්තේ 1976 වසරේ කොළඹදී ය.
රුසියානු මහ කවි ඉයුජිනි යෙෆ්ටුෂෙන්කෝගේ වචන කොතරම් නිබොරුදැයි විමසා බැලූව මැනවි. කවියා කුරුල්ලකු සේ දේශ සීමා හෙවත් කඩවත් ඉක්මවා පියාඹන්නේ නොවේ ද? එහෙත් මෙතැන්හදීි මගේ සහි යට නැගෙන්නේ,පැරණි සෝවියට් දේශයේ
සිතියම මතින් සදහටම මැකී ගිය ද ගෙස්තානයේ,රසුල් ගම්සාතෝප් නමැතිමහ කවියාගේ 'නිජබිම නමැති රචනයයි. ඒ රචනය අරඹන්නේ මෙසේ ය:
ඇවිද නෙක මාවත්හි මෙලොවේ
ජීවිතේ අරුමය දුටිමි මම
අසති සමහරු නිකම් බොරුවට
”ඔබට නෑයන් නැද්ද පිටරට?”
එකී ප‍්‍රශ්නයට පිළිතුරු දෙන කවියා, ඉස්තාන්බුල් නුවර ඉපදුණු තුර්කි මිනිහා,තමාගේ පියා නොවේදැයි පෙරළා අසයි.කැප්රි පුරවර ගැහැනියක කෙරෙහි තම මවගේ මුහුණුවර දකියි. පැරීසියේ රූබර ළමිස්සියක තමාගේ නැගෙනියකැයි සිතයි. අප‍්‍රිකාවේ උපන් කොල්ලකු තමාගේ සොහොයුරෙකැයි සලකයි. මේ ආදී වශයෙන්,ලොවේ නෙතැන දනන් තමන්ගේ නෑයන් සේ හඳුනාගන්නා කවියා, අන්තිමේ දී මෙසේ කියයි:
කොයි තරම් සතුටක් ද දැන් මට
මේ ලෙසින් නෑසියන් ඇති සඳ
මෙයයි මා දුටු ඇත්ත මමිතුර
මායිමක් නැත අපේ ලෝකෙට
(තුන්වැනි ලෝකයේ කවි සහ වෙනත් කවි - ඩබ්ලියු.ඒ.අබේසිංහ-(1986 අගෝස්තු 1998 අගෝස්තු දෙවැනි මුද්‍රණයේ 107-108 පිටු.
Subscribe to:
Post Comments (Atom)
No comments:
Post a Comment