නුඹ ගම් ගොසින් තිස් දවසක් පිරුණා ය
පෙර පිරි හඳත් අහසේ අද තනිවම ය
ළමා කටහඬක් නැති ගේ දුක්බර ය
තුන් වේලේ කෑමත් දැන් අමතක ය
කිරිබත් සොයා එන කපුටන් අපමණ ය
බඩගිනි ගතින් උන් යන්නේ දුකින්ම ය
ළිපේ වලංවල දං කුඩ හඬාම ය
තේ බොන්නේ තනියම හිත හදාම ය
රැයේ කළුවර ය තනිකම සිටින්නී
හිතේ දුක ය ඇස් කඳුළු ද රඳන්නී
ශ්රියා වාස නැත මූසල හඬන්නී
කවි සීපද මවා හිත දුක තවන්නී
Subscribe to:
Post Comments (Atom)
No comments:
Post a Comment