ඉර හඬමින් රතු නෙත් යුග
දල්වන සැටි බලා සිටිමි
ගුවන් නැව් ද තටු නොසොළා
යාම්-ඊම් කරනා සැටි බලා සිටිමි
සාගරයෙන් එතර රටට
යන හෝරාව ද එළඹිණ
නැත වදනක් තව ඔබගෙන්
සිටිමි මැරෙන හිරු බලමින්
දුර කතනය දිගු නින්දක
සමු ගන්නට අමතක වී
සිතක දුකක් කැටි වී ගිය
නෙත් අග රැඳි සීතල දැන
සති ගණනක් නොදකින ඔබ
ගැන මතකය දුක් කඳුලකි
මැරෙනා ඉරු හඬනා ලෙස
මා නෙත් රතු කැටයක් විය
ඉර මැරෙමින් යයි අහසේ
ගොංමං කළුවර තවරා
හැඬූ ඉර ද මතක පොතකි
මහ ද දුක ද ලියා සැණින්
ඉර බටු තරුවක් පිපිලා
ඔබේ නෙතක කැළුමක් ගෙන
සමුගෙන යන්නට නොහැකි ව
යන ගමනකි මතකය රැඳි
(පර්ත් නුවර ගුවන් තොටුපල, 2007 අප‍්‍රියෙල් 02)
Subscribe to:
Post Comments (Atom)
No comments:
Post a Comment