රැවුම් ගෙරුම් ඇණවිලි හඬ
එයි දස අත ගෙයි මෙදිනේ
මා වට මහ පවුරු සැදෙයි
යදම් විලස සිරවෙන්නේ
නිම නැති කව් පද හැම අද
අසරණ වී වැලපෙන්නේ
යදම් බැඳුම් ගලවා මා
කවි අතරෙහි සැඟවෙන්නේ
සක්වල ඉම සොයා යන්න
මගක් සොයා ඇවිදින විට
ඇසෙයි යළිත් රැවුම් ගෙරුම්
පුරවා වා ගැබ සැනයෙන
"බැරිය ලියා කවි කිසි දින
මිනිසෙකු සේ ලොව වෙසෙන්න
ඔබ උමතුව ගොස් ඇති බව
දැන ගත්තෙමි අද නිසැකව
විසඳන පැන වෙද මේ ලොව
කවියකු අත ඇති පෑනෙන්
ගෙදර අවුල් වී ඇත අද
කවි කොලමය ගේ හැම තැන
නැත ෆිජ් එකෙ කිරි කඳුලක්
කළ යුතු වැඩ ඇත අපමණ
ලොකු දුවගේ මංගල්ලෙට
කළ යුතු වැඩ සිදු වී නැත”
ඇනවිලි හඬ පාවේ ලොව
යුග කෙළවර සැඩ නළ ලෙස
විසඳිය යුතු පැන ඇත මට
ඔබ ඒ ගැන කිව යුතු නැත
මම කවියෙකි මේ දුරු රටදු
ක නරඹන හැම ලෝ සත
වෙදකම් මට කළ නොහැකි ය
කවි පද වෙයි මා ඔසු බල!
Subscribe to:
Post Comments (Atom)
No comments:
Post a Comment