සඳ වෙරි වී පුර ගැබ මැද
අඩ සඳ ඇත අද මිදිලා
සඳ බිඳලයි නිසංසල ය
රැයක උරුම කියා ලොවට
අවට අගල් පොරවාගෙන
ගණ තණ පත් ගොස් උරණ ව
නිහඬ බවේ යඥ දෙන
මැඩි හඬ කන් පුරවන සඳ
රැ මැදියම නැත නින්දක
නිහඬව ඇත වැතිරී ලොව
නගරය මැද මුල් ඇද ගත්
පැරණි හෝටලෙන් ගලනා
පා වී එන දුක් රාවය
නැවතී ඇත හදිසියේ ම
පුරාණ වූ තරු කැල අද
ගොළු කොට ඇත උන් පැහැසර
කළු වී ගිය අහස් ගැබක
සුළං රැළි ද විවේක ගෙන
සැඟ වී ඇත කඳු අතරේ
ගල් ලෙන් තුළ
නැවුම් තැන්නෙ තනිව
රැඳුණුපොප්ලර් ගස අද උරණ ව
දෑත් යොමා කළු අහසට
විරිය ගනියි මිදුණු සඳත් මුදා ගන්න [1]
[1] ස්පාඤ්ඤ ජාතික ෆෙඩරිකෝ ගාසියා ලෝර්කාගේ කවියක අනුවර්තනයකි.
Subscribe to:
Post Comments (Atom)
No comments:
Post a Comment