වසර ගණන් මතක රැඳුණු
මාවතකට ඇවිදිමි මම
මතකය නුඹ ඉපදුණු දින
කිරි සුවඳින් පිරි අප ගෙය
කිරි දත්වල පැහැය පසුව
රැඳේ මගේ මතකයෙ තව
නුඹ ගැන මතකය අද මට
දේදුන්නක පැහැසර විය
මැකෙනාමු’ත් ඒ පැහැසර
කිරි දත්වල පැහැය රැඳිණ
කල්ප අතර කිරි සයුරක
මතු වූ ගල් පරයක් ලෙස
බාල වියේ මට රිසි වූ
සිටිය එකම නැගණිය අද
ගැහැනිය වී මවක් ලෙසින
සලකයි මට නුහුරු රටක
බාල වියේ කුස්සියෙ හිඳ
කාපු බතේ රසය අඳින
කෑම පිරුණු මේසයක් ය
දුර සිට ආ සොහොයුරාට
මතක මඟක රැඳුණු සොඳුරු
කෑම පිරුණු මේසයක් ය
සිත පුරවන සිහිනයක් ය
බාල වියේ සිහිනයක් ය
මේසය වට හිඳමින් අප
වළඳින විට පුරුදු අහර
අම්මා දුන් බත් ගුළියක
සුවඳ දැනෙයි මගේ හදට
කටට රසට ලූනු මිරිසක්
නොමැති නුහුරු රටක වුව ද
නුඹ කොහොම ද හැදුවෙ නගේ
අම්මා ඉවු කෑම රසට?
කතා කරන්නට ඇති දේ
බොහෝ වෙතත් නිහඬ ය අප
සුවඳ බතක කෑම අහුරු
හෙමිහිට ගුළි වෙයි හදකට
වසර ගණන් මතක රැඳුණු
මාවතකට ඇවිදිමි මම
මා දුටු ඒ කිරි දත් පෙළ
කහ පාටට අඳුරුව ඇත
(ලොස් ඇන්ජලීස්, 2007 අප‍්‍රියෙල් 8)
Subscribe to:
Post Comments (Atom)
No comments:
Post a Comment